کد مطلب:46730 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » قرآن

قرآن مجيد وجود زن را كانون محبّت و ماية آرامش و آسايش خاطر مرد معرّفي كرده است. پس چرا گروهي از ديدار و همنشيني با زن، چهره اي نوراني و مؤمن پيدا مي كنند و گروه چهره اي شوريه و پريشان خاطر، و دنياي طوفاني درونشان آرامش نمي يابد؟!

1: برادر بزرگوار، ضمن تشكر از مكاتبة شما و آرزوي سالي پر خير و بركت براي شما و خانوادة محترمتان .

قرآن مي فرمايد: و من آياته ان خلق لكم من انفسكم أزواجاً لتسكنوا اليهاو جعل بينكم مودّهْْ و رحمهْْ... ؛ از نشانه هاي خداوند بزرگ اين است كه براي شما از نوع خودتان، همسراني آفريد كه با آنان آرام گيريد و ميان شما دوستي و مهرباني افكند و در اين أمر براي انديشوران مايه هاي عبرت است.

رابطة ميان زوجين را با كلمة مودّت و رحمت تعبير مي كند. و اين نكتة بسيار عالي است، زيرا اشاره به جنبة انساني و فوق حيواني زندگي زناشويي است. اشاره به اين است كه عامل شهوت تنها رابطة زناشويي نيست. رابطة اصلي، صفا و صميميت و اتّحاد و روح است.

اگر مي بينيم گروهي پس از ازدواج، نوراني و آرام به نظر مي رسند و گروهي پريشان خاطر، شايد دليل آن به خاطر عشق هاي هوسي و شهواني باشد، زيرا عشق ها و علاقه هاي به همسر بر دو نوع است:

1ـ هو سي و شهواني كه بر اثر زيبايي ظاهري به وجود آمده است و عاقبت خوشي براي طرفين ندارد :

عشق هايي كز پي رنگي بُوَد عشق نبود عاقبت ننگي بود

2ـ عشق هاي متعالي:

عشق نوع اول به تنهائي مخرّب و زيانبار است ، اما با نوع دوم ، حالت منفي و مخرّب خود را از دست داده، از ارزش هاي عالي و مفيد خواهد شد.

همان گونه كه جسم انسان براي ادامة حيات به روح نياز دارد و جسم بي روح سرد و پژمرده است، زندگي زناشويي براي سعادت و شادابي و پويايي، به روح نياز دارد كه عشق و محبّت است.

عشق كيمياي سعادت است كه به دل هاي افسرده و نا اميد نشاط و اميد مي دهد و سرديها را به گرمي و حرارت تبديل مي كند. اگر زندگي بر مبنايي صحيح استوار شود و به طور صحيح استمرار يابد، محبّت و رحمت تا آخر عمر ادامه خواهد داشد. از محبّت خارها گل مي شود. از محبّت ، تلخ ها شيرين شود. از محبّت مس ها زرّين شود.

ملاك در زندگي با نشاط ، عشق و محبّت است. اگر شخصي پس از ازدواج درياي طوفاني دروني او آرام نگرفت، دليلش نبودن محبّت و عشق به همسر مي باشد.

در هر صورت اگر زن مؤمن باشد و داراي حسن سيرت و صورت ، رفتار او ماية آرامش است، ولي اگر زني سيرتي زشت داشته باشد، معاشرتش ماية پريشاني است.